Bana göre işim hiçbir zaman bir çözüm sağlanana dek kod yazmak olmadı. Hatta maaşımın karşılığını geliştirme yaptığım sürelerde değil, bunun dışında kalan sürelerde hakkettiğimi düşünüyorum. Buradaki argümanım çok basit: “Hedef çözüm sağlamak ise karmaşık veya sorunlu bir işi nihayete erdirebilmek için karmaşık bir çözüm ortaya koymak için çalışabilirsiniz. Veya önce problemi sadeleştirip onun dengi sadelikte çözüm üzerinde çalışabilirsiniz.”.

Karmaşıklıktan uzaklaştırılan ama yönetilmeye devam edilebilen her iş zamanımız başta olmak üzere her türlü sınırlı sermayemizden edilen net kazanç benim için.

Twitter’da, herhangi bir konuşmada denk geldiyseniz genellikle Serverless, Cloud ve DevOps çözümleri konusunda az da olsa evangelist yaklaşımımı fark etmişsinizdir. Bu konuların beni heyecanlandırmasının nedeni, hepsinin temelinde işi gerçekleyenler için karmaşık olan problemleri onlardan uzaklaştırıp, daha soyut bir üst katmanda çözümler üretmelerine imkan veriyor olmaları. Bugün tam da bu kavramların kesişimiyle ilgili bir şeyler aktarmak istiyorum. Bir yazılımın teslimat süreci, kulağımıza daha aşina gelecek ifadelerle belirtmek gerekirse “derleme işleminden başlayarak canlıya çıkana kadar gelişen olaylar”.

2006’da çalıştığım devBiz’e girerken şirket ortaklarından ve benim için değerli isimlerden biri olan Hakan Eskici bana Mike Gunderloy’un “Coder to Developer: Tools and Strategies for Delivering Your Software” kitabını vermişti. İlk kez yazılım için entegrasyon (integration), teslimat (delivery) ve yükleme (deployment) tanımları ile orada karşılaşmıştım.

Mike Gunderloy — Coder To Developer

Bu kavramları ezberimden aktarmam gerekirse,

Integration: Bir geliştirme sürecinde yapılan tüm ekleme ve değişikliklerin yazılımın tamamına ve bağlılıklarına olan uygunluğu/entegrasyonunu sınayan ve sağlayan süreçtir. Genellikle çıktısı test edilmiş, derlenmiş yazılım dosyaları olur.

Delivery: Bir yazılımın paketlenmesi ve bu paketin hedefine ulaştırılma sürecidir. Genellikle çıktısı lisansları, konfigürasyonu, imzaları ve sürüm bilgisi eklenmiş halde kuruluma hazır yazılım paketidir. Docker Image’dan tutun, bir zip dosyasına herhangi bir biçimde paketlenmiş olabilir.

Deployment: Bir yazılımın bir sisteme/ortama yüklenmesi ve yüklendiği ortamda çalışmaya başlayarak şekilde ayağa kaldırılması sürecidir.

Siz bu kavramları son yıllarda başlarına bir “Continuous” ifadesi ile birlikte duymaktasınız, Continuous Integration, Continuous Delivery ve Continuous Deployment. Bu da yapmış olduğunuz bir değişikliği merkezi bir Git/SCM sunucusuna gönderdiğiniz anda bu süreçlerin otomatik olarak başlaması ve tanımlanan görevlerin sizin tetiklemenize gerek kalmaksızın kendiliğinden işletilmesi, eğer bir hata ile karşılaşılırsa da bundan haberdar olmanız anlamına geliyor.

Bu süreçlerin tümünü işler hale getirmek ve işletmek günümüzde DevOps yetkinliğine ve/veya kimliğine sahip kimselerin yükümlülüğü. Ancak her ne kadar her gün bir yenisi tanıtılan DevOps araçları ve pratikleri ile DevOps süreçlerinde hedeflere ulaşılsa da; elinizdekilerle bir süreci uçtan uca tasarladığınızda mutlaka aklınızdakini/beklentinizi birebir uygulayamadığınız birçok durum oluşuyor. Hatta elinizdeki senaryo ve hizmet bağımlılıkları nedeniyle çok temiz, esnek ve olan biteni kavramanın zaman almayacağı bir yapı yerine kompleksiteye boğulmuş olmaktan kaçılamıyor.

Konuyla ilgili Fatih Kadir Akın’la bir konuşmamızdan sonra durumun vehametini şöyle bir tweet’le paylaşmıştı kendisi:

%[https://twitter.com/fkadev/status/1074972412184354816]

Peki neyi sorunlu görüyorum ve ne iyileştirilebilir? Hemen açıklayayım…

Geliştiricinin ve DevOps’un işi paket hazırlayana kadar olabilirdi. Elimizde geliştiricilerin müdehale ettiği bir kod tabanı var. Bu kod tabanının derlenmesi, test edilmesi, buradan docker image oluşturma v.b. paketlenme işlemlerinin pipeline as code pratiğiyle DevOps’cular tarafından da sağlandığını düşünelim. Buraya kadar bir sorun yok.

Ancak bu noktadan sonra DevOps’cunun oluşan çıktının nereye, hangi senaryoyla, ne zaman teslim edileceği ve yükleneceğini tasarlaması; buna bağlı olarak başarısızlık, felaket ve sistem yetersizliği durumlarında sistemlerin nasıl davranacağına dair de önlemler alması bekleniyor.

İşte bu noktada aslında DevOps idealize edildiği gibi hem yazılımın içerisini ve işleyişini bilen, aynı yazılım ekibinden biri/birileri olamıyor. Çünkü yukarıda bahsi geçen süreçler için AWS hizmetlerinden, Azure’a, Kubernetes’den Packer’a, Spinnaker’dan Jenkins’e birçok araca hakim olmak zorunda bırakılıyor. Bu da bir DevOps uzmanı için mesainin aslında ilgili yazılımın kod tabanından uzak, bu araçlara daha yakın geçmesine neden oluyor.

Bu sürece uçtan uca baktığımda “paketleme” olarak ifade ettiğim noktadan sonrasını tamamiyle “karmaşa” ve “üstlenilmemesi/devredilmesi gereken bir yük” olarak görüyorum. Bir örnekle anlatmam gerekirse; esas işi e-ticaret olan bir web sitesinin satın alınan ürünü paketledikten sonra bir araca binip müşterisine kapıda teslimat yapmasına benzetiyorum bu durumu. Bu da beni bu yazının başlığındaki teslimat’ı biz mi yapmalıyız sorusuna getiriyor.

Diğer yandan iyimser kalmamı sağlayan bir etken var: Cloud Hizmetleri.

Yukarıda Serverless’ın ismini geçirmemin nedeni temelde size sunduğu en büyük hizmetin sizi uygulama mimarisi tasarlamaktan bir nebze kurtarıyor olmasıydı. İleride AWS, Azure, v.b. servislerin birçok senaryoda yaptığı gibi teslimat işlerinden de bizi kurtaracak çözümler sunacağına emin gibiyim.

Zaten bugün de yine anahtar teslim bir ürün söz konusu olmasa da Container Registry ve Function hizmetleri kullanılarak bir app service’e deployment yaparak benzer bir süreç işletebiliyorsunuz. Hatta Azure’un App Service for Containers’ıyla birlikte Azure Container Registry’den webhook’lar aracılığıyla Continuous Deployment yapmanıza izin veriyor. Belki daha farklı ürünler de vardır ancak konumuz tam anlamıyla ürünlerin getirdiği çözümler değil.

Benim tartışmaya açtığım konu daha çok süreçteki rol ve sorumluluklar üzerine. Ben derim ki; Developer ve DevOps’un sorumluluğu oluşturduğu paketi bir container/file storage’a yüklediği anda sona ermeli. Geri kalan noktada yazılımın ne kadar kaynakla, ne zaman, blue/green’le mi yoksa başka bir stratejiyle mi yükleneceği tamamiyle hosting’i gerçekleştirdiğimiz servisin orkestrasyonuyla ilerlemeli.

Bu uzun konunun ertesinde belki aşina olmadığınız birçok kavramdan bahsetmiş olabilirim. Eğer bu konular ilginizi çektiyse, aklınızda soru işaretleri oluştuysa onları dinlemek adına bir YouTube yayınıma beklerim İlerleyen günlerde özellikle pipeline oluşturmak, CI/CD entegrasyonu, cloud hizmetleri, serverless gibi konularla ilgili içeriklere de yer vermeye çalışacağım.

Bir sonraki yazıya dek, sağlıcakla kalın.